Het Glazen watte?

Wegens die ellendige sneeuwtoestanden, die ervoor zorgen dat Tremelose automobilisten gevaarlijk traag gaan rijden, begaf ik me niet maandagvoormiddag maar dinsdagnamiddag naar de klas van juf Ann-Sofie. Helaas, a really bad idea…

Niet alleen schoof ik bijna onderuit in front of ongeduldig wachtende mama’s en papa’s (wie denkt dat er gestrooid wordt rond de K.A.K. heeft het goed mis), maar ook de kids bleken niet echt in topvorm.

Drukdrukdruk, zaagzaagzaag, babbelbabbelbabbel, er was jammer genoeg vandaag niet veel aan te vangen met de kiddo’s. Lag het aan de sneeuw? Of aan de vakantie die voor de deur staat? Of kon het topic hen simpelweg niet boeien? God knows.

Enthousiast als ik altijd ben ;-) deed ik toch een poging om te polsen naar hun Goede Doelen-kennis nu Music 4 Life weer al is wat de klok slaat. Wat weten ze eindelijk van dat Glazen Huis?

Kennelijk niet veel. Met uitzondering van Lara, die me vertelt dat het Glazen Huis in Antwerpen staat, dat die radiomensen daar zes dagen zitten opgesloten en dat zij enkel sapjes mogen drinken, kijkt iedereen me vreemd aan als ik over dat vreemde huis begin. Lennert en Emre denken dat het iets met Justin Bieber, Michael Jackson of Prince te maken heeft. Ze denken dat die in het Glazen Huis zitten om een soort van danswedstrijd te houden. Haaa, die goeie ouwe fantasie toch.

Maar nu ff serieus. Waarom zitten die radiopresentatoren daar? Werkelijk niemand heeft een idee. Ik vertel hen dat het voor het goede doel is. Dat ze in het Glazen Huis geld inzamelen voor arme kinderen. “Om hoeveel geld gaat het hier precies?”, vraag ik hen. Ik hoop oprecht voor Studio Brussel dat ze meer inzamelen dan wat de kindjes verwachten. Lennert doet namelijk de hoogste gok en denkt dat de teller zal stranden op tweeduizend euro… Want dat is écht veel geld!

Nadien vraag ik hen of ze misschien nog andere goede doelen kennen. En zoals enkele blogposts geleden, komt ook hier Haïti weer in de picture (blijkbaar toch voor hen dé gebeurtenis van het jaar). Voor de slachtoffers in Haïti hebben zij namelijk eerder dit jaar een knutselwerk in elkaar gestoken en nadien voor veel geld verkocht. Ook hebben ze al af en toe speelgoed ingezameld voor de arme kinderen. En mama en papa hebben de stickers van Toy Story gekocht voor het Rode Kruis. Flink flink!

Volgens juf Ann-Sofie is er momenteel een actie op school rond Moeders voor Moeders. Wanneer ik hiernaar pols, hebben ze er blijkbaar wel al van gehoord maar kan niemand me juist uitleggen wat dat precies inhoudt. Lencka zegt dat ze hiervoor spullen die ze niet meer gebruiken mee naar school moeten nemen, maar heel zeker weet ze het niet. Het fijne kom ik er niet echt van te weten, maar Moeders voor Moeders moet zich absoluut niet benadeeld voelen. Ook van de Damiaanactie, de 11.11.11-actie, Greenpeace, Artsen zonder Grenzen, Kom op Tegen Kanker hebben ze nog nooit gehoord.

Wanneer het woord beha voor de vijfde keer valt (goede doelen en beha's, altijd een logische combinatie), voel ik dat het tijd is om af te ronden. Ik neem afscheid van de little ones voor twee weken en hoop oprecht dat 2011 leuke blogposts, nieuwe inspiratie en kalmere kinderen zal brengen!

Ook van jullie, mijn lieve fans, neem ik even afscheid. Zolang ik met Nieuwjaar niet gemaan op mijn bakkes ga, kunnen jullie pas een nieuwe blogpost verwachten op 10 januari! Tot dan, prettige feestdagen!

Stoken voor de konijnen

Na twaalf dagen onderhandelen is er uiteindelijk afgelopen weekend toch een akkoord bereikt op de VN-klimaattop in Cancún. Hoewel het voor sommigen wellicht nog een té mager akkoord is, noemen velen het toch al een belangrijke stap in de strijd tegen klimaatverandering.

Hoog tijd dus om eens aan die lieve kindertjes te vragen wat zij zouden doen tegen de opwarming van de aarde.

Volgens Liam, Iris, Lukas en Marijke is  het overduidelijk: auto’s zijn dé grote boosdoeners op aard en niet omwille van hun uitlaatgassen.

Neen, auto’s zijn slecht voor het milieu, omdat:

• chauffeurs, die achter het stuur in slaapvallen, in een goot kunnen belanden waar bloemetjes groeien (uiteraard altijd het geval in een goot)
• mensen met Landrovers (jawel, ook de kiddo’s sparen de 4x4’s niet) daarmee in velden rijden en bijgevolg groenten en fruit kapotmaken
• mensen vaak na het tanken het kleppeke vergeten te sluiten waardoor al de benzine in het rond vliegt en de planten afsterven

U ziet het, de kindertjes van 2B beseffen maar al te goed wat nu precies schadelijk is voor de natuur en waarom.  

Zelf met de fiets naar school komen, papiertjes in de vuilbak gooien, alles sorteren, geen lichten laten branden, de deuren gesloten houden; de toekomst is zelf redelijk tot zeer milieubewust.

Waarom ze precies al die dingen doen, weten ze echter meestal niet.

Waarom sorteren? Omdat het moet, omdat iedereen het doet.

Waarom papiertjes oprapen? Omdat anders de hele speelplaats vol vuil ligt en er ongelukken kunnen gebeuren (kindjes die uitschuiven over bananen), omdat je anders niet meer met sandalen naar school kan komen (al dat vuil kruipt tussen je tenen)

Waarom deuren gesloten houden? Omdat men anders stookt voor de konijnen (de warmte gaat naar buiten en de konijntjes in de tuin krijgen het warm)

Om af te sluiten, pols ik naar hun kennis over hét hot topic in de klimaatdiscussie: de opwarming van de aarde.

Uit hun antwoorden blijkt dat de toekomst eigenlijk  geen flauw idee heeft wat de opwarming van de aarde precies inhoudt. Sommigen denken dat het iets met lava te maken heeft, die heel heel diep in de aarde zit en die superheet is. Anderen denken dat het wil zeggen dat de zon steeds warmer wordt waardoor er veel mensen in de toekomst zullen sterven aan verbranding. Ook echte oplossingen voor de klimaatverandering kunnen ze niet echt bedenken. Misschien met een speciale brandweerauto diep in de aarde gaan en al die lava blussen?

Door al dat gepraat over de opwarming van de aarde, vraagt Iris zich toch nog steeds één ding af. Ze heeft het al overal gehoord, maar ze kan het maar niet begrijpen. Hoe hoger je gaat, hoe kouder en kouder het wordt. Maarrrrrrr hoe hoger je gaat, hoe dichter je komt bij de zon. En de zon is superheet. Komaan, daar klopt toch ergens iets niet?!

Speelgoedmaakpieten!

6 december, vandaag is het – volgens Xander – de 6381^ste verjaardag van meneer Sinterklaas. Samen met Slecht-Weer-Vandaag en Zwarte Piet trok die goedheilig man vannacht de daken op en liet hij tonnen speelgoed door de schoorstenen vallen. Wel zeer opmerkelijk, de schoorsteen van de toch wel zeer brave Noëmie werd toevallig overgeslagen!

Très bizarrrr!

De kindjes van 2B hadden daarentegen meer geluk. Een memoryspel van K3, een dagboek van Spongebob, een vogelhuisje, een beker van Amika, een boerderij van Playmobil, het Nintendospel Fifa 11, een helikopter, een raar Barbieding, iets heel ingewikkelds waarvan ik vermoed dat het iets met toveren te maken heeft en heeeeeeeel veel snoep en mandarijntjes; alle kindjes van 2B werden goed in de watten gelegd. Sinterklaas en zijn entourage waren bij het brengen van al dat speelgoed wel zeer luidruchtig dit jaar. Lauren hoorde het paard stappen in haar slaapkamer en Xander hoorde de Sint ‘Gooi het pakje door de schoorsteen’ roepen. Hihi, applaus voor de originele mama’s en papa’s!

Maar bon, hoe komt Sinterklaas nu eigenlijk aan al dat speelgoed?

Lencka vermoedt dat Sinterklaas het speelgoed ’s nachts komt ophalen in een groot speelgoedmagazine, Xander en Mendel denken dat het speelgoed gemaakt wordt door speelgoedmaakpieten en Lauren vertelt dat het pakjesmachine toch wel een zeer grote rol in dit alles speelt.

U ziet het, op welke manier ook, Sinterklaas geraakt wel aan zijn toys. Don’t worry.

Ook vroeg ik me af wat Sinterklaas nu allemaal doet in afwachting van 6 december 2011.

Mendel, Lencka, Lauren en Xander vertellen me dat hij nu terug naar Spanje is om paëlla te eten en te zonnen op het strand. Uiteraard doet hij dit mét zijn kleren aan, Sinterklaas heeft namelijk geen andere kleren (met uitzondering van zijn witte/lichtblauwe pyjama). Ook in bad – waar hij minstens vijf uur per dag in zit - houdt hij zijn kleren aan. (Jawel, het is duidelijk, ook Sinterklaas heeft last van complexen!)

Tot slot eindig ik met een vraag die ons allen toch wel bezighoudt: hoe kan Sinterklaas nu in hemelsnaam 6381 jaar oud worden?

Gewoon, antwoorden ze, omdat die pakjes moet brengen naar alle kindjes van de wereld en zoals iedereen weet, worden er elke dag nieuwe kindjes geboren (een soort van vicieuze cirkel dus). En natuurlijk ook omdat die Heilig is. Want Heilig wilt zeggen dat ge, net zoals Jezus, eeuwig blijft leven.

Amen.

PS: Wel jammer dat Sinterklaas en Zwarte Piet dat coole dansspel van Michael Jackson niet hebben gevonden. Gelukkig wist Xander’s papa de oplossing: de Intertoys in Keerbergen! Allen daarheen!

Meisjes plagen, liefde vragen?

De barbies moeten eraan geloven.

Deze onschuldige poppen zijn namelijk het vaakst het slachtoffer van een potje plagen tussen broer en zus.

Marwan geeft het toe, er durft al wel eens een BB (lees: BarbieBeen) te sneuvelen in het heetst van de strijd.

Thane, Lara, Lieselotte, Elisabeth en Marwan proberen me deze koude maandagochtend het verschil uit te leggen tussen plagen en pesten. En dat verschil blijkt voor hen (eerlijk gezegd, voor wie wel?) niet altijd even duidelijk.

Plagen, dat is duwen en slaan. Of neen, wacht, dat is pesten.

Plagen, dat is in elkaars gezicht blazen. Dat is autootjes verstoppen van de broer en achter een hoekje ermee lachen. Dat is de geliefde knuffel van de zus in de vuilbak gooien.

Pesten, daarentegen, is veeeeeeel erger.

Dat is elkaar pijn doen, zowel fysiek als emotioneel.

Steentjes gooien, elkaar tackelen, duwen, slaan, maar ook ‘gemene woorden’ roepen naar elkaar, de kindjes van 2B verstaan het allemaal onder de noemer pesten.

Pesten, dat is u alleen doen voelen. Dat is u verdrietig maken.

Zelf worden ze niet vaak gepest. Tenzij door hun vriendjes of vriendinnetjes, maar wacht eens even, is dat dan plagen of pesten?

U ziet het, het verschil is niet altijd even duidelijk.

Maar zelf voelen ze het meestal wel aan als het écht menens is.

Bijvoorbeeld dat nieuwe meisje, die wordt echt gepest. Zij heeft immers de pech dat ze niet alleen nieuw is op school, maar ook een rare huidskleur heeft. En dan durft bij sommige stouteriken het n-woord wel eens te vallen. Dat is echt zo gemeen, dat vinden ze echt niet kunnen.

Eén welbepaalde jongen X (helaas pindakaas, ik ben geen klikspaan) heeft wel een zeer bijzonder 'scheldwoord' voor meisje Y. Meisjes plagen, liefde vragen? I don't think so. De kindjes durven me namelijk het woord niet eens te vertellen, zo onbeleefd is het. Uiteindelijk doet Marwan het vuile werk en vertelt me het ‘scheldwoord’. Het is vuil, het is onbeleefd, het is … Fuck you, bitch!

Euh, say what? Ik weet even niet wat ik hoor. Fuck you, bitch? Jaja, het is duidelijk, als ik later kinderen heb, GENEN TEEVEE! Foei foei foei!

Ten slotte vraag ik hen of volwassenen ook pesten/gepest worden.

Neeeeen, antwoorden ze in koor. Volwassenen pesten niet.

Die maken wel ruzie of die praten niet met elkaar of die scheiden, maar pesten, dat doen die niet.

Die doen dat niet want die zijn veel ouder en die hebben meer – allez hoe noemen ze dat nu weer – gezond verstand.

Gezond verstand? Poor kids, ze denken dat het na school voorbij is.

Dat iedereen dan over genoeg gezond verstand beschikt en dat iedereen elkaar respecteert.

Helaas pindakaas, zoals we de afgelopen weken al gezien hebben, wordt die bubbel meermaals dagelijks doorprikt.

Wist je dat?

*Als het regent, de kindjes in Keerbergen onder het afdak van de speelplaats moeten spelen?
*Al het water dat uit de goot van het afdak stroomt volgens Xander naar paardenstront stinkt?
*Sommige kindjes dat nog niet doorhebben en tijdens het spelen nog steeds met hun handjes het water opvangen?

Hihihi.

Het regent, het regent

België werd vorige week letterlijk overspoeld door het water. Het regende en regende… én regende. Hoewel ik zelf niet echt de indruk had dat het werkelijk zoveel had geregend – onder mijn paraplu en vanuit mijn slaapkamerraam viel het allemaal best wel mee -, stapelde het water zich toch geleidelijk aan meedogenloos op.

Op televisie zagen Mendel, Xander, Emre en Itziar dat het wel degelijk bittere ernst was met al dat water. Kapotte huizen, ondergelopen straten en auto’s die botsten (lees: boksten) met bussen omdat ze niet door het water konden rijden; de beelden van de zondvloed in België zaten nog fris in het geheugen van deze youngsters.

Maar hoe kan het nu zoveel regenen, vraag ik me af.

Xander legt het me stap voor stap uit.

Overstromingen voor beginners (door Xander):

Stap 1: wolken komen boven de zee

Stap 2: wolken gaan naar beneden en zuigen het zeewater op

Stap 3: in de wolken start een mechanisme dat het zout uit het zeewater haalt

Stap 4: de wolken vol met water komen andere wolken tegen

Stap 5: de wolken botsen tegen elkaar en al het ex-zeewater valt naar beneden

Stap 6: het zout blijft achter in de wolken

Easy, peasy. De kindjes van juf Ann-Sofie know it all. Ze weten bovendien dat de brandweer to the rescue komt in zulke gevallen en dat er vorige week minstens drie mensen gestorven zijn door de hevige regenval. Ook voor het vermijden en verwijderen van ongewenst water in uw huis hebben ze meer dan logische oplossingen:

Tips & Tricks voor ongewenst water:

1. houd alle ramen en deuren gesloten

2. installeer plaatjes met gaatjes op de grond waar het water in terecht kan (aka een rioolput?)

3. plak de gaatjes in uw huis – waar de mieren meestal in kruipen –dicht met stevige tape

4. zuig het eventuele ongewenste water op met een waterslang en laat het weer los in een grote put ergens hier ver vandaan

Ziezo, het is zo simpel als dat. Alleen wanneer ik hen vraag of een overstroming een natuurramp is, beginnen de kiddo’s te twijfelen en verdwijnt hun zelfzekerheid.  Een natuurramp?! Na lang nadenken zijn ze het toch met elkaar eens. Natuurlijk zijn overstromingen natuurrampen, netels zijn toch ook natuurrampen?  

Qué?! Ze kijken me aan alsof ik achterlijk ben. Wel, vertellen ze op een rustige toon zodat ik zeker kan volgen, netels komen uit de natuur. En als je netels aanraakt, dan prikt dat. En dat doet pijn, dat is dus eigenlijk een ramp... Natuur-ramp, ramp van de natuur, duh. Zo logisch als het maar kan zijn.

Meneer de afgevaarlijke van de minister

Het zal jullie vast ontgaan zijn, maar vandaag is het 15 november, Dag van de Dynastie aka Feest van de Koning. Door de politieke crisis zal het echter voorbij zijn voor Zijne Majesteit het goed en wel beseft heeft. Feestvieren lijkt nu wel het laatste op monsieur Albert zijn agenda.

Lennert, Iris, Lieselotte en Lencka denken er echter anders over. Als ik hen vraag wat de koning van ons land zoal doet, staat feestvieren en taart eten toch wel op de eerste plaats. Daarnaast houdt Albert II zich volgens hen voornamelijk bezig met het schrijven van toespraken en het doorknippen van lintjes. Want dat is nu eenmaal hetgeen een koning doet.

Tijdens het gesprek is het overduidelijk, Koning Albert II is niet echt superpopulair onder deze kiddo’s. Ze denken dat hij minstens 100 jaar oud is, kunnen niet op zijn naam komen en of ie kinderen heeft, daar hebben ze ook het raden naar. Iris komt uiteindelijk toch met de naam prins Filip op de proppen. Maar prinses Astrid of prins Laurent? Die namen leveren alleen maar fronsende blikken op.

Ze weten wel dat niet elk land een koning heeft, maar waarom dat zo is, is voor hen een groot vraagteken. Lennert vertelt dat ze bijvoorbeeld in Egypte geen koning hebben. Die zou immers binnen één dag dood zijn, aangezien elke koning in een toren van een paleis moet zitten en in Egypte is het natuurlijk veel te warm om in zo’n toren te zitten.

Ook in Amerika hebben ze geen koning, daar is president Obama aan de macht. Die heeft twee dochters, superwitte tanden en zorgt ervoor dat er geen oorlog in de wereld is. Obama rocks!

Over Sarkozy zijn ze minder enthousiast. Als ik hen een foto toon van de president van Frankrijk, dan hebben ze echt geen flauw benul wie die man is en wat die precies doet. Of toch? Jawel, ze herkennen hem. Dat is een bekende acteur! Die speelt toch mee in zo’n grappige oorlogsfilm? (Euhm, bedoelen ze misschien Louis de Funès?)

Naast de koning hebben de burgemeester en de afgevaarlijke van de minister (die denken zeker dat ik nooit naar Samson gekeken heb?) het volgens hen voor het zeggen in België. Bart De Wever is zowat de enige politicus die spontaan in hen opkomt. Opvallend hoe mild ze zijn over zijn corpulente lichaamsbouw. Bart De Wever, da’s diene breeje.

De burgemeester en de afgevaarlijke van de minister zoals diene breeje worden jaarlijks verkozen door mama en papa achter een zwart doek op de computer. Ze weten dat omdat ze zelf al een paar keer mee naar het stembureau zijn geweest. Iris vindt het wel echt niet praktisch dat ze dit op de computer doen. “Waarom schrijven ze niet gewoon op een briefje Bart De Wever en steken ze dat dan in een grote doos? Dat is toch veel gemakkelijker om te tellen?!” Haar medeklasgenoten geven haar overschot van gelijk. En wij maar denken dat die computers vooruitgang zijn…

God. En werkmannen.

België staat sinds kort op de 18de plaats op de ontwikkelingsranglijst van de Verenigde Naties. Helemaal bovenaan bevinden zich de welvarende landen Noorwegen (1), Australië (2) en Nieuw-Zeeland (3). On the bottom van de ranglijst staan - surprise, surprise - de Afrikaanse landen Niger (167), Congo (168) en Zimbabwe (169).

Hoog tijd dus om het met de youngsters te hebben over de kloof tussen arm en rijk. En meer concreet: hoe zouden zij armoede uit de wereld helpen?

Haïti. Opmerkelijk hoe vaak Dunia, Lara, Marwan en Itziar Haïti vermelden wanneer het over armoede gaat. Dat ze de actualiteit niet volgen, kan dus zeker niet van hen gezegd worden. Maar zo vergeten ze haast dat er nog andere arme landen in de wereld bestaan en sterker zelfs, ze beginnen te lachen wanneer ik hen vertel dat er ook arme kindjes bestaan in België.

Maar goed, ze zijn niet op alle vlakken even naïef. Ze beseffen bijvoorbeeld verdomd goed dat arme mensen vaak niet de luxe hebben zoals hen om dagelijks naar school te gaan. En ze zijn zich er bovendien van bewust dat niet naar school gaan de kansen op het vinden van werk later drastisch vermindert. Want als je niet naar school bent geweest, dan kan je bijvoorbeeld niet weten hoeveel 10 gedeeld door 70 is. Of wat een uitroepingsteken betekent. Lara gaat zelfs nog een stapje verder en vertelt dat je dan ook geen huis kan bouwen. Want daar zit altijd zo’n tekst bij – ik vermoed een handleiding – en als je die niet kan lezen, ja, dan kan je ook geen huis bouwen. Wat ik bovendien ontzettend chapeau vind, is dat ze nu al beseffen dat ook het leren van Frans ontzettend belangrijk is voor later. Want, zegt Dunia, als je tijdens je werk ergens een ladder moet zetten en je kan geen Frans, dan weet je toch helemaal niet waar die ladder moet staan?! Kortom, deze kids zijn ervan overtuigd: education is everything.

Vervolgens ben ik ontzettend benieuwd wie volgens hen (en hoe?) het probleem van armoede kan/moet oplossen. En op dat moment komt God in the picture. God moet er volgens hen immers voor zorgen dat er geen arme mensen meer op de wereld bestaan. En werkmannen natuurlijk. Die moeten – daar gaan we weer – naar Haïti gestuurd worden om daar huizen te bouwen. Uiteraard kan ook Sinterklaas zijn steentje bijdragen door speelgoed te brengen naar de arme kindjes. Maar bestaat Sinterklaas wel, merkt Dunia op. Want die ene keer in het shoppingcentrum… En toen werd het stil en keken ze me allen vragend aan. Ouch, deze had ik niet zien aankomen. Ik begin te stamelen en vertel iets à la ‘dé echte Sinterklaas heb ik ook nog niet gezien, maar ik denk wel dat hij bestaat.’ Oef, ze lijken mijn antwoord te aanvaarden. Maar ja, zegt Dunia dan, dat maakt niet uit. In Haïti komt die toch niet, da’s nogal moeilijk om daar te geraken met die aardbeving.

Waarom ik blog?

Koud, maar nog geen sneeuw. Eikes, herfstvakantie. Ondertussen al zo'n zes jaar geleden dat ik er nog van genoten heb. Eerlijk gezegd, ik mis dat niet. Zowat de stomste vakantie der alle vakanties (m.u.v. de Boekenbeurs). Maar oké, ik gun het de Keerbergse kindjes wel. They need a break. Begrijpelijk. Dus deze week, geen toekomst over vandaag.
Snikker de snik.

Iets helemaal anders dan.


Why I blog

It's the spontaneous expression of instant thought - Andrew Sullivan

Euhm, neen. Echt niet, meneer Sullivan. Allez, bij mij toch niet. Het lijkt misschien niet zo, maar over die luchtige postjes is wel degelijk nagedacht. Eerst in Word, daarna online. Ik geef het toe, ik ben de titel 'Blogger' niet waard. Schaam.

You can't have a blogger's block - Andrew Sullivan

Ah, neen? Wat heb ik nu dan, meneer Sullivan? Een 'eerst-in-Word-daarna-online' niet-blogger's block?

From the first few days of using the form, I was hooked - Andrew Sullivan

Good for you, meneer Sullivan. Maar believe me, I'm (voorlopig) not hooked. Maar ik hou vol. En wie weet binnenkort, eerst online... en niet meer in Word.

Een bord vol spruitjes

Het is simpel. Alles wat je op de grond gooit, moet je oprapen. Gooi je papiertjes op de grond, dan moet je papiertjes rapen. Gooi je met dennenappels naar anderen, dan moet je dennenappels rapen. Gooi je met stenen in het rond, dan moet je … (je raadt het al) stenen rapen. Logisch, toch? Lukas, Emilie, Liam, Lauren en Mendel vinden van niet. Ze háten dingen oprapen, in ‘straf staan’ vinden zij een veel betere straf. Als zij het voor het zeggen hadden…

Vandaag sprak ik in de beleefklas - jaja, ik word oud want in mijnen tijd hadden ze zo’n beleefklas nog niet - met vijf nieuwe gezichtjes over het rechtssysteem. Nu ja, "hét rechtssysteem", ik had het met hen over straffen.

Allen zijn ze al wel eens gestraft geweest, zowel op school als thuis, vaak terecht maar soms ook onterecht. Als ik de meisjes moet geloven, dan krijgen zij wel heel vaak onterecht straf. Die broers toch… Altijd krijgen ze de schuld als hun broers iets verkeerd hebben gedaan. Maar écht ALTIJD. Beetje bij beetje achterhaal ik echter dat ze niet altijd zo onschuldig zijn als ze zelf beweren…

Maar aangezien ik zelf ook jong ben geweest, zal ik hier niet uitbreiden over alle stoute dingen die deze vijf kindjes al eens hebben uitgespookt. Dat blijft off the record. For me to know, for the parents to find out. (jaja, sommige kindjes durven te snoepen in bed!!!!!!!)

Neen, ik was meer geïnteresseerd in welke straffen zij geschikt vinden en welke niet.

Voor hen is het vrij duidelijk. Wat je ook gedaan hebt, een bord vol met spruitjes eten is de ergste straf die er bestaat. Dat is zo gruwelijk, spruitjes zijn zó vies!

Naast een bord vol met spruitjes eten, verdienen stoute volwassenen nog andere straffen…

Als Lukas, Emilie, Liam, Lauren en Mendel het in België voor het zeggen hadden:

*dan moeten ouders die ruzie maken 50 minuten in de kelder zitten!

*dan moeten door-het-rood-rijders 10 briefjes van 100 euro betalen!

*dan moeten dieven 100 jaar in de gevangenis zitten met enkel wat droog brood en een hééééél klein beetje water!

*dan moeten moordenaars voor altijd in de gevangenis zitten, zonder eten!

Ze zijn meedogenloos. Iemand die overduidelijk schuldig is, verdient volgens hen een zware straf. “Maar wat als je niet kan bewijzen dat iemand schuldig is?", vraag ik hen. Ze zijn het met elkaar eens, die persoon mag dan niet gestraft worden. Maar zoiets is eigenlijk toch onmogelijk, merkt Liam op. Neem nu een moordenaar. Een moordenaar heeft thuis altijd een bijl staan. Dus als je twijfelt of iemand schuldig is of niet, dan moet je die gewoon volgen tot thuis en op zoek gaan naar die bijl. En dan weet je het. En dan kan je die voor altijd in de gevangenis steken! (uiteraard zonder eten)

Logisch, lijkt mij en spontaan vraag ik me af waar Els Clottemans haar bijl staat…

Oproep!

Aangezien de Chileense mijnwerkers nu duidelijk gebombardeerd zijn tot old news en ik het met de lieve kindjes liever niet wil hebben over de nieuwe koninklijke bemiddelaar, vraag ik aan jullie - ja, jullie, ik ga er pretentieuzelijk vanuit dat ik al over een heuse fanbasis beschik - welke thema's uit de actualiteit ik nu maandag met de toekomstige generatie moet bespreken.


Dus heeft u een geniaal - iets minder geniaal is uiteraard ook toegestaan - idee, laat het me weten door te reageren op deze post!


Dank!

Vijf dozen diamanten!

Eindelijk was het zover. Terwijl België weer op z'n kop stond - het compromisvoorstel van verduidelijker Bart De Wever werd 'binnen het uur van de tafel geveegd' door de Franstalige partijen en de NMBS staking zorgde deze ochtend voor meer dan 300km fileleed - trok ik vandaag mijn schooljufschoenen aan om enkele kindjes van klas 2B te interviewen.


Niets over de Belgische politiek - dit wou ik mezelf en die lieve kindjes niet aandoen -, niets over de NMBS staking, neen, vandaag ging ik met hen praten over de mijnramp in Chili.


'Er zaten 33 mensen vast in die mijn', opent Elisabeth. Dat ze exact weet hoeveel mensen er vastzaten weet ze van haar mama. En ook wel van Karrewiet, want daar kijkt ze altijd naar. Eerlijk toegegeven, ik verschiet ervan. Deze kindjes weten ontzettend veel over de mijnramp in Chili. Ze hebben het op de radio gehoord, op Ketnet gezien of in de krant 'gelezen'. Ze weten alle details. Dat de mijn was ingestort, dat die 33 mensen daar héél lang hebben vastgezeten - zeker langer dan één week! - en dat het in Chili was.


Maar waar Chili precies ligt, dat is een goeie vraag. Véééééél verder dan Amerika alleszins, daar zijn ze het over eens. Ook over de manier waarop de Chileense mijnwerkers aan eten zijn geraakt, moeten ze erg lang nadenken. Xander denkt dat de mijnwerkers een 'keigrote' rugzak vol met eten hadden meegebracht en de andere kindjes zijn ervan overtuigd dat ze aten via buisjes die verbonden waren met eten van boven de grond. Dat het heel lang heeft geduurd vooraleer iedereen uit de mijn was, weten ze allemaal wel. Maar over hoe die mensen er uit geraakt zijn, zijn de meningen verdeeld. Ofwel zijn ze via een speciale lift gegaan ofwel werden de mijnwerkers via een buis vol met lucht naar boven gezogen. Zelf zouden ze het misschien aanpakken met een 'superdik' touw en zo de mensen naar boven trekken. Maar daarvoor moet je natuurlijk heel sterk zijn en niet iedereen is dit.


Tot slot vraag ik hen waarom die mensen precies in mijnen werken. Het antwoord op die vraag is volgens hen heel simpel. Die Chileense mijnwerkers werken daar om diamanten te zoeken. En ze halen die daaruit met zo'n 'heel scherpe beitel' en brengen die dan naar boven. Die mijnwerkers hebben ondertussen al zeker vijf dozen diamanten bij hun thuis staan! En zo worden die rijk. Want die mijnwerkers in Chili, dat zijn toch rijke mensen?!

De toekomst over vandaag?

Sinds 27 september 2010 ga ik door het leven als studente journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel. Tijdens die eerste week van het nieuwe academiejaar werden mijn medestudenten en ik ermee geconfronteerd dat bloggen een echte must is voor toekomstige journalisten. Wat ontzettend jammer voor mezelf! Ik heb namelijk de minste neiging om spontaan aan het bloggen te slaan en bovendien ben ik van mening dat mijn leven, hoe spannend en leuk ik het zelf ook vind, voor anderen nu eenmaal niet zo interessant is.

Na wat brainstormen met mijn lieve familie in een ideale omgeving (een zonovergoten babyborrel) kwam ik echter op een – ik geef het eerlijk toe – heel leuk idee. De actualiteit wordt dagelijks bekeken vanuit verschillende standpunten, maar nog al te weinig worden de kleinsten onder ons aan het woord gelaten.  En laat dat nu net hetgeen zijn waar mijn blog om draait!

Meer concreet… Vanaf volgende week maandag begeef ik me, gewapend met een dictafoon en het nodige zelfvertrouwen (er doen namelijk nogal wat verhalen de ronde over ‘de jeugd van tegenwoordig’), naar het tweede leerjaar van BSGO Keerbergen. Iedere maandag, tijdens het kringgesprek van juf Ann-Sofie, pols ik naar de 7- à 8-jarigen hun actualiteitskennis. Wat weten deze jongens en meisjes bijvoorbeeld van Bart De Wever? Dat de man in kwestie veel frietjes eet? Of dat hij niet zo goed overweg kan met zijn ‘vriendjes’? Iedere week komt een ander thema aan bod en beetje bij beetje komen we hopelijk te weten hoe de toekomst denkt over vandaag...

Ziezo, de bedoeling van mijn blog in een notendop! Enjoy!

PS: Weet u toevallig een leuk thema voor de toekomst over vandaag? Laat het me gerust weten via deze blog!